Bez pristanka neba
bol je osrebrila
sva čvorišta moga sna
i na čokotima crnog uštapa
množi dotrajala življenja
u kolajnama smrti.
Ruke ukapam
u plićine žerava ilinštačkih,
da ne budem berač
crnoplodih grana
iz kojih
vrije patnja čovjekova.
Bez pristanka neba
u mojim dupljama
suša gnijezdi oseke,
da ne budem očevidac
i vidar svijeta
na sedrenim obrubima sunca.
Bez pristanka neba
sijem svoju krv
u korijenje smrti
i bubrim kroz zemlju,
njome udvojena.
7 komentara za "Bez pristanka neba"
Moraš biti prijavljen da bi komentirao.