Zadrhtalo more, ne vidiš mu kraja,
kao da se s nebeskim plavetnilom spaja,
nad njim bijele ptice raširile jedra,
od slatke slobode nabujala njedra,
u njima vrelo srce razigrano tuče
pa ih u visine, u daljine vuče.
Eh, što nisam ptica, da me digne plima,
da me gurnu vali, da poletim s njima,
da zaronim u oblake meke što se smiješe,
da uhvatim vjetar da sa mnom zapleše!..
Ali do daljina tek mi želja seže
jer samo sam kamen što se s kopnom veže.
8 komentara za "Kamen"
Moraš biti prijavljen da bi komentirao.