Ladislav Babić “Pjesnici”

Prestaju pisati pjesme

kad više nisu sami.

Cijepaju skrivane sveske,

smiju se sebi samom,

i zaboravom žure

svetiti se tami

što je tako sretno

rastjerana danom.

I žure da žive,

i živeći žure,

i umiru tako, no tajnu su

svoju kao bolest krili,

ne htijući priznat

one dane sure,

kada su, eto, i pjesnici bili.

Nema komentara za "Ladislav Babić “Pjesnici”"

Moraš biti prijavljen da bi komentirao.