Na pustoj hridi
u sjeni graba
sami u podne
more i ja.
Kud okom krenem
plavetnilo se ljeska,
sunce na nebu
nadmočno sja,
cvrčak iz smilja
pjesmom se javlja
čarolija čista
duši dar.
Čarobno je nesputano
upijati ljepotu,
u spremnike uma
zapisati slike,
miris smilja
u nosnice spremat,
kada hladna zima
sa neba krene
vaditi toplinu
i mora čar,
smilje to žuto
krša cvijeće
neka malo mirisa
šalje svako veče.

Štefica Vanjek-Štefi