Ladislav Babić “Fantom slobode”
Nekoliko kratkih opaski na film („Fantom slobode“, Bunuel) o kojem sam razmišljao dok nisam zaspao, pa nastavio ujutro. Neobjavljeni tekst star je više od pet godina.
.
„Le Fantôme de la liberté (sh. Fantom slobode) je francusko-italijanski igrani film snimljen 1974. godine u režiji Luisa Buñuela. Po žanru je mješavina drame i crne komedije. U njemu ne postoji čvrsti zaplet, nego se sastoji od niza epizoda koje povezuju likovi koji, često bez nekog objašnjenja, prelaze iz jedne epizode u drugu. Radnja tako počinje u Španjolskoj za vrijeme napoleonskog rata da bi se prebacila u sadašnjost te prikazivala niz bizarnih likova u grotesknim situacijama. Buñuelu, koji je u vrijeme snimanja imao 74 godine, to je bio pretposljednji film, i u njemu je iznosio, koristio svoj prepoznatljivi nadrealistički stil, ali i ironičan stav prema buržoaziji i tadašnjem poretku.“
Milan Drašković “Sonet za Saudade”
Skrovište uspomena iz jednog davnog leta.
Otrgnute ljubavi kad se obruše snovi,
Noć kada dotaknu dno neki dobri duhovi,
Eksplicitno njeno ,,ne“ kod poslednjeg susreta.
.
Tamo gde ostrvo prima talas zapenjeni,
Zaljubljeni bejasmo – da se ne zaboravi –
Azaleja sad vene u vrtu te ljubavi,
Sećanje mi ostade i dani usamljeni.
.
Akordi u tami i ukus razočaranja.
U začaranoj noći sretnem je u snovima,
Dragu koja napusti riznicu moga srca.
.
Aroma propadanja, veština umiranja.
Dramolet o ljubavi pisan setnim slovima,
Elegija dok živi kroz misli jednog starca.
Lorena Galeta “Mrklini”
Crni me
gavrani
oblijeću
tražeći
nekakvu
nesreću.
.
Zalijeću-
se u kosu
purpurnu
Uuviđajući-
kaotičnost
sveprisutnu.
–
Iz prstiju
mi hranu
kljucaju…
.
Na dlanove
mi spuštaju
umornu glavu
zaslužni da
čuvaju svoju
tamnu palaču
mračnu
gotičku
kraljicu.
Ladislav Babić “Rijeka”
Bez izvora i bez sliva, bez obala
i bez ada,
bez pritoka, bez brzaka, ravnodušna
kao stijena,
niti prava, niti kriva, bez režima
i bez pada,
sve nas nosi struja njena – nesmiljeni
tok vremena.
