.                                                   .                                      .

Vri ledena, gorska suza stazama slapa pršteć i vrišteć s kamena na kam klikčući zadivljenu pogledu gorostasnih jela. Predah jezerca bje samo varka i – gle!- već duga kruni nove avanture pustolovnih kaskada.
Beskrajna raznolikosti, posteljo divna pastrvina roda, tko li te ukrasi to li da plijeniš dah treperavu srcu namjernika?
Kad smiriš se na kraju puta, u zelenim dubinama, to tek je početak nov.
Neodoljivo uskrsnuće oblaka te čeka i travka zelena meka, pa izvor bistri i kliktaj novi, tamo negdje daleko, daleko…

Autor : Stanko Petrović – Staša