S njim se zaista nikad ne zna!
Krijumčar stihova ustaje pre zore,
drugujući s kriškom limuna,
dok mu čun klizi niz
želatinozno more,
dok u daljini nejasni zvuci
kao bubnjevi najavljuju novi dan.
Obavijen nitima od stihova,
kreće se kao ukleti moreplovac
krajolikom na granici zemlje od snova,
praćen onim ljupkim himerama –
bez kojih ne može da zamisli
svoje postojanje u ovom kotlu besmisla –
gde još samo rađanje leptira
izgleda ima nekog smisla…
2 komentara za "Zora krijumčara"
Moraš biti prijavljen da bi komentirao.